این مطلبو آقا دانیال(یکی از بچه های زمین شناسی این کشور) واسه وبلاگمون هدیه دادن.

بیرفرنژانس چشمانت قشنگ است/ولی افسوس قلبت قلوه سنگ است

سیلیمانیت فیبری همچو مویت/چو میکای سپیدی هست رویت

آمیگدال است فابریک دهانت/گسل خورده است قلب عاشقانت

رَخ لب بر رُخت از بس که زیباست/عرق بر چهره رخهای میکاست

سر راه تشنهایت نشستم/و از حد الاستیکی گذشتم

تو هم چین داده ای روی دلم را/دگرگون کرده ای آب و گلم را

اگر چه رخنمونی نیست اینجا/و استوکهای عشقت نیست پیدا

ولی هورنفلس رویم می زند داد/که آتش در دلم از عشقت افتاد.

ببین در مرز آناتکسی دل/وفایت را ندیدن هست مشکل

بجای مهربانی یا که یاری/شدی آتشفشانی انفجاری

سر کوه جدائی تا نمیریم/بیا در عشق تز با هم بگیریم

کِشم جور تز عشق تو را من/تو شیرین باش فرهادیش با من

چه می شد هم گرایش بودی ای یار/تو هم در عاشقی با این گرفتار

نوشتم نامه را با آه و افغان/سپردم دست لاواهای تفتان

به خود دادم هزاران وعده خوب/که الماسی شود در عاشقی چوب

به پایان می رسد نامهربانی/زمین می ماند و باران و کانی